Geslaagd: Irene (26 jaar)

Helemaal bovenaan mijn “bucket-list”: Mijn motorrijbewijs halen!
Motorrijden wil ik al zolang ik me kan herinneren. Waar ik het vandaan heb weet niemand, maar dat dat rijbewijs er zou komen was een feit.


Op mijn 18e eerst heel verstandig mijn autorijbewijs gehaald en daarna deed zich de mogelijkheid eigenlijk niet meer voor. Maar nu is het dan toch gelukt.
Lessen bij Jon vond ik erg prettig. Ik had geen ervaring en wist van tevoren al dat ik aardig wat lessen nodig zou hebben.  Mijn vriend (ook gelest bij Jon) had er duidelijk aanleg voor, maar ik had eerst een heleboel zelfvertrouwen nodig. Je kan de techniek nog zo goed beheersen, als je onzeker op de motor zit, rij je als een dweil.
Af en toe met motor en al omgevallen bij een langzame slalom of een halve draai, zodat Jon weer een nieuw spiegeltje kon kopen. Maar uiteindelijk had ik het trucje door en mocht ik examen bijzondere verrichtingen doen. Dat ging de eerste keer niet als gepland: ik stond zo stijf van de zenuwen dat ik nog net niet de examinator van z’n sokken reed. De tweede keer is het gelukkig wel gelukt en toen konden we aan het leukste beginnen: de weg op. Gas open en gaan!


En bochtjes oefenen. En nog eens bochtjes oefenen (“Dat leek nergens op, Irene.” En: “Dat bochtje kon veel korter, Irene”).  Uiteindelijk ging het toch nog ergens op lijken en dan… examen.
Het weer zat ontzettend mee. De hele week regende het hard, maar toen ik examen moest doen was het droog en bewolkt. Ideaal examenweer. We waren met 20 minuten al weer terug, dus ik was even bang dat ik iets stoms had gedaan. Maar dan toch geslaagd!
En als er dan op de terugweg ook nog een motorrijder zijn hand op steekt, dan denk je toch: het is me toch mooi gelukt!


Zodra ik mijn rijbewijs heb opgehaald, rijden we naar mijn ouders in Alphen a/d Rijn. Zij weten nog van niets, dus dat wordt een verrassing!
En daarna… genieten van de vrijheid op de motor!

Jon, bedankt voor je eindeloze geduld. Ik zal je nog regelmatig in m’n oor horen!


Irene Christiaanse