Geslaagd: Harald (26 jaar)

Het was in het voorjaar van 2012 toen mijn vriend Stefan tegen me zei dat hij wilde gaan motorrijden.

Belachelijk idee, dacht ik, aangezien een motorrijder geen lang leven beschoren is. Maar goed, hij wilde per se voor zijn A-rijbewijs gaan, want het was iets dat hij als heel lang wilde. Dus zo gezegd, zo gedaan. Hij ging lessen bij MotoJon.

Lyrisch was hij, toen hij na zijn eerste les thuis kwam. Het zal wel, dacht ik. Ik vind het nog steeds een rare, gevaarlijke hobby. Maar hoe vaker hij enthousiast thuis kwam na het lessen, hoe nieuwsgieriger ik werd.
Op een gegeven moment kwam voor mij toch het punt waarop ik dacht dat een probeerles geen kwaad kon. Mocht ik het niks vinden, dan stopte ik gewoon.

Oktober 2012 was het zo ver, mijn eerste les. En wat ben ik BLIJ dat Stefan mij heeft aangestoken met zijn enthousiasme, want wat is motorrijden LEUK!!! En wat was ik naïef om te denken dat motorrijden gevaarlijk is.
Natuurlijk ben je kwetsbaarder als je op een motor zit, maar tijdens Jons lessen wordt je dat telkens op het hart gedrukt. Het is zo gevaarlijk als je het zelf maakt.

Inmiddels heb ik mijn rijbewijs ruim 4 maanden, maar helaas nog geen eigen fiets. Iets waar ik enorm naar uit zie, maar in de tussentijd kan ik prima uit de voeten met die van m'n vriend!
Met weemoed denk ik terug aan de tijd dat ik worstelde met die @%&$# langzame slalom (die, wonder boven wonder, in 1 keer goed ging tijdens mijn AVB-examen). En ja, net als zo'n beetje ieder andere lesser, mis ik Jons stem in mijn oor nog steeds af en toe.

Hoe dan ook heb ik er ook zeker geen spijt van dat ik bij Jon heb gelest, want ik denk dat ik bij een andere lesschool nog wel wat extra lesjes nodig had gehad.

Dus: Jon, ontzettend bedankt dat je mij (de basis van het) motorrijden hebt geleerd!!!

Groeten,


Harald Missal