Geslaagd: Erik-Jan (35 jaar)

Waarom wil je gaan motorrijden? De meeste verklaringen die Jon hoort zullen waarschijnlijk beginnen met “mijn vader….” of “ toen ik 16 was brommer….”

Zo ook bij mij. Die ene foto bij mijn vader achterop de Honda Silverwing. Daar is ’t vermoedelijk begonnen. 7 of 8 moet ik geweest zijn. Met de witte Nolan-helm van mijn moeder op. Een paar details zijn me daarvan bijgebleven. Het meekijken over de schouder en dan de wind tegen je helm voelen, het gebonk van mijn helm tegen de zijne bij het afremmen. Het handje opsteken naar tegemoet komende motorrijders. Mijn smeltende rubber zool tegen de hete uitlaat.

Inspiratie kwam ook van onze buren destijds twee huizen verderop in de straat waar heel wat met motoren en brommers werd gereden en gesleuteld. De geur van motorfiets hing daar permanent in die garage. Interessant en mooi om te zien.

Sindsdien altijd de wens gekoesterd om zelf ook motor te rijden. Om uiteenlopende redenen was het er nooit eerder van gekomen.

Sinds een aantal jaren werk ik in Hilversum als architect. Een mooie afstand om vanuit Amersfoort te berijden op de fiets. (ca 18km) Dat heb ik een paar jaar dagelijks gedaan. Tot het moment dat mijn oudste dochter naar school ging. Toen bleek de fiets niet snel genoeg meer om op tijd in Hilversum te zijn (zonder mezelf het snot voor de ogen te rijden dan).
Een scooter bood uitkomst. Gelijk een goede motorhelm erbij gekocht en met mezelf afgesproken dat de opvolger van deze scooter een motor zou worden.

Begin dit jaar de knoop gehakt en op zoek gegaan naar een geschikte rijschool. Belangrijkste voorwaarde voor mij was dat de instructeur zelf ook op de motor achter je aan rijdt. Langs mijn invalsroute naar Hilversum kwam ik regelmatig een paar lessers tegen met een instructeur erachter op een indrukwekkend roffelende blauwe motorfiets.

Bijna m’n nek verrekt om de naam van de rijschool op de zijkant van zijn motor (of wat later bleek zijn TRX) te lezen. VRRRRRMotojonROARRRRRRRR!!!!!!

Op de website een heel aantal van dit soort verhalen gelezen. Dat sprak me heel erg aan. Één telefoontje met Jon was genoeg om me te overtuigen. “Wanneer wil je beginnen?” “Euhhh komende vrijdag?” “Is goed, zie ik je dan achter bij de garage”.

In korte tijd enorm veel geleerd. Dat begint meestal al voor aanvang van de les als hij eerst wat algemene zaken uitlegt over wat we gaan doen.
Het rijden begint altijd met het vertrouwde: “kun je me horen?” Duimpje omhoog en gaan.

Dan komt de TRX met een druk van de rechterduim tot leven; een geluid waarvan het kippenvel me telkens weer op de armen staat.

De commentaren via het ‘oortje’ zijn goud waard. Informatief, scherp kritisch, af en toe een lolletje.
Vanaf de eerste meters worden meteen verkeerde gewoonten afgeleerd en de juiste aangeleerd. Je verbaast je erover dat ‘ie echt alles ziet. Ik heb het gevoel dat ik bij wijze van spreken geblinddoekt voor hem uit zou durven rijden.

Zomaar wat belevenissen:

Jon kent de wegen in en rondom Hilversum als geen ander. ”Let op, zometeen om de bocht ligt een zebrapad en daarna meteen een putdeksel”. De bocht om, scherp naar rechts en jawel hoor: vol eroverheen. “Ja precies. Die!”

’s Avonds in de vrieskou met 130km/h over de A27 op mijn eerste verkeersles. Voor het eerst van je leven accelereren van 30 naar 130 op een motor zonder kuip is onbeschrijfelijk. Achteraf bleek mijn helm wat te klein. Die grote grijns paste er niet meer in….

Bij het pionnenexamen samen naar een kandidaat voor ons kijken van een andere rijschool. Al bij het aanrijden naar de eerste proef mompelt Jon: “die gaat het niet halen vandaag. Je ziet aan alles dat ‘ie niet goed genoeg voorbereid is. Pakketlesser zeker…..” En jawel, bij oefening vier ligt de motor op zijn kant…… “Nou, dat geeft jullie wat zelfvertrouwen he? Wij zijn hier alleen maar als je er echt  klaar voor bent” Gewoon geslaagd dus, en lekker touren terug naar Hilversum.

Les na les was echt een feestje en al vlot kwam de examendatum in beeld.
Laatste les voor de examendatum toch nog flink verkloot: veel basisfouten, afslagjes gemist (“ik dacht toch dat ik gezegd had: rotonde links en dan meteen rechts?”), doodlopende straat in (“waar ga je naar toe Erik?”), geen techniek (“meer je heupen gebruiken”), bij het uitvoegen op de snelweg bijna over de witte lijn van de vluchtstrook “als je dat doet donderdag dan is dat einde examen!”). “Nou, dat moet je de volgende les wel beter gaan doen anders moeten we het examen een eindje gaan verzetten.” Bedankt Jon. Flinke wake-up call. ’t Is maar goed dat je mij niet kunt horen terugpraten in je helm.
Het meeste was niet voor herhaling vatbaar met fijnbesnaarde zielen binnen gehoorsafstand….. Wat heb ik zitten schelden op mezelf.

Achteraf bleek dit een goede generale repetitie want twee dagen later ging het inrijden voor het examen weer als vanouds. Zeikende regen en een flinke hagelbui deerden niks.
Na grondig voorbereid te zijn door Jon was het zover. Examinator: “Heeft Jon je verteld hoe het zo meteen in zijn werk gaat en wat we gaan doen?” Ik: “Ja, 35 minuten lekker motorrijden!”. ”Precies, kom op we gaan” Half uurtje later handje schudden en wegwezen. Geslaagd!

Je kunt bij heel veel rijscholen je rijbewijs A halen. Bij Motojon leer je daarnaast ook nog eens lekker motorrijden. Dat is een wereld van verschil.
Hoe andere instructeurs kunnen zijn en over hun leerlingen praten bleek in het examenlokaal. Vraag maar aan Jon. Altijd eerst je standaard uit voor je afstapt! Of niet Jon? Wat heb ik zitten grinniken. Weer een anekdote erbij!

Tot snel Jon! Dan kom ik m’n TDM showen die ik stiekem al gekocht had. (haha, die blik van je bij het pionnenexamen! Onbetaalbaar!) Nou nog een paar mooie dempers erop, dan klinkt ‘ie hopelijk ongeveer net als die TRX van jou. Mooi man: tweecilinders!

Groet,


Erik-Jan van Dalfsen