Geslaagd: Ron (55 jaar)

Het moment dat ik motorrijles besloot te nemen kwam nadat ik een test van de Ducati Hyperstrada in de krant had gelezen.

Een volbloed Italiaanse macho in vuurrode lak. Dat moest ‘m gaan worden. Het was ook nog een jongensdroom die ik enigszins had weggestopt. Echter, toen moest het thuisfront nog worden gemasseerd want motorrijden zat niet echt bij ons in de genen en een stigma naar een mid-life was op mijn leeftijd natuurlijk snel gemaakt.

Ik heb vroeger wel veel brommer gereden, een Yamaha met een opgevoerde FS1 set, maar ook dat was een soloproject. Toen de kogel na een half jaar eindelijk door de kerk was ben ik gaan googelen naar een motorrijschool. In eerste instantie wilde ik gaan lessen bij een motorrijschool die pakketten aanbood. Dan wist ik qua kosten waar ik aan toe was. Echter, ik heb voor Jon gekozen vanwege de persoonlijke aanpak en vooral het kleinschalige. Met dat laatste bedoel ik dat Jon uitsluitend zelf les geeft en de regie helemaal zelf in handen heeft. Een groot voordeel in vergelijking met een instructeur in loondienst. Die heeft toch minder passie en gedrevenheid door de aderen lopen. En kom bij Jon niet voor een pakket, want daar gruwelt hij van.

Ik ben in januari begonnen en m’n brommerervaring kwam goed van pas. De handelingen van bijna 40 jaar geleden gingen weer als vanouds en ook het heerlijke vrije gevoel dat je in de buitenlucht hebt op een motor kwam weer naar boven. Ik keek uit naar de wekelijkse lessen, als het even kon op de “45”, deze reed volgens mijn beleving heerlijk soepel en had minder last van een afslaande motor dan de “46”.

Door z’n directe aanpak heeft Jon een reputatie opgebouwd in het Gooi en omstreken en ver daarbuiten. Hij gaat voor z’n zaak met veel plezier en enthousiasme. Maatwerk is geen probleem, je kunt het krijgen zoals je het hebben wilt. Elke les is een examen. De directe manier van communiceren van Jon was wel even wennen. Het stuit soms op weerstand. Ook ik heb momenten gekend waarbij het even niet wilde lukken en de motor langs de kant wilde parkeren. Ook zijn de evalulatiemomenten soms confronterend. Maar het houdt je scherp en gemotiveerd. Je weet precies wat er wordt gevraagd en wat er wordt bedoeld. Verslappen is er bij Jon niet bij, dat heeft hij gelijk in de gaten.  

Vrij snel na de eerste les kwam het eerste memorabele moment dat we hebben meegemaakt. De eerste lessen waren nog in spijkerbroek en veterschoenen, en zo gebeurde het dat m’n veter zich wikkelde om het versnellingspedaal op het kruispunt voor het Mediapark. Omdat de weg daar iets omhoog loopt moest de linkervoet aan de grond. Dit lukte uiteraard niet vanwege de veter en met enige gebaren naar Jon zette hij z’n motor langszij om de veter rustig en beheerst van het pedaal af te wikkelen.
Het tweede moment deed zich voor op de snelweg voor de afslag Eemnes. Op de snelweg liepen een paar honden los. De motoren gingen op de standaard en wij gingen op hondenjacht. Echter, dit was geen vreugdevolle operatie, de honden lieten zich niet zomaar vangen en wij dropen af, rustig en behendig manoeuvrerend door de file op weg naar de volgende opdracht.

Tot slot heb ik ook nog een keer zonder benzine gestaan op de snelweg. Volgens Jon de eerste keer met de XJ6. In Hilversum was de bodem van de tank al in zicht. Echter, eenmaal vertrokken was het bezoek aan het tankstation langzaam in de gedachten naar de achtergrond weggeëbd. Bij afslag Almere voelde ik de motor al tegensputteren om er vervolgens vanaf de oprit naar Eemnes helemaal de geest aan te geven. De laatste kilometers naar het BP station in Eemnes werden al duwend over de vluchtstrook voortgezet.

Ik ben blij dat ik het felbegeerde rijbewijs heb gehaald. Echter, het was geen gelopen race. Voor het examen heb ik nog 3 uur les gehad om de puntjes op de i te zetten. Aanvankelijk ging dit vrij soepel maar hoe dichter ik bij het examen kwam nam ook de concentratie enigszins af en begon wat kleine foutjes te maken. Ik was dan ook heel blij dat de exminator van het CBR vertelde dat het een voldoende was.

Nu mag ik eindelijk zelf aan de bak, ik kijk er reikhalzend naar uit. Overigens is het geen Ducati geworden. Toch weer een vertrouwde Yamaha en dan is de cirkel weer rond. En om Jon z’n gevleugelde woorden te gebruiken: “we gaan lekker motorrijden”.


Ron Barmentloo

De '46' is geserviced nu, Ron.
Hij rijdt als een niet afslaand zonnetje..


Jon