Hoi, mijn naam is Mark Hameleers, ik ben 23 jaar en ben op mijn 18e begonnen met lessen bij Jon samen met mijn beste maat Jelle Hendriksen.
Jelle en ik zijn al vrienden sinds onze 8ste en verschillen zelf ook maar 3 weken in leeftijd. We zijn sinds die leeftijd ook zo ongeveer onafscheidelijk geweest en we doen bijna alles samen.
Op een dag rond de 16e verjaardag kwam Jelle met het idee van een brommer. Hij had een gave Aprilia rs 50 gezien op Marktplaats (die Jon later heeft overgekocht van hem, als het goed is staat deze dus ook nog ergens) en al niet veel later gingen wij op weg om deze op te halen met de bus van Jelle zijn vader en een aanhangwagen (wat later de traditie is geworden voor elke aankoop van brommer of motor). Ik weet nog goed dat Jelle en ik de brommer uit de garage haalde en op het pleintje bij hem uren elkaar hebben voortgeduwd om te doen alsof we al aan het brommer rijden waren. Na lang twijfelen en wat zeuren bij mijn moeder en na een grote speurtocht voor een goeie brommer, hadden we allebei toch ons eigen mooie exemplaar. Na ons AM rijbewijs hebben we ons twee jaar lang zeer vermaakt op deze kleine monsters.
Toen werden we 18 en moest er uiteraard een motor komen. Wachten was geen spraken van, het moest meteen. Zo kwamen wij bij Jon aan voor het A1 rijbewijs. Waarbij Jelle meteen zijn rijbewijs had gehaald, maakte ik een ongelooflijk stomme fout en mocht daarom nog een keer terug komen. Ik heb dat dan ook maar meteen de dag erna gedaan (je kan er maar beter vanaf zijn toch?), en die gelukkig wel gehaald.
Jelle en ik hadden onze Aprilia rs 125's al in de garage klaar staan om op de weg te gaan. Jelle is tot op de dag van vandaag nog jaloers op mijn aankoop, omdat alle modificaties die hij zelf heeft gedaan aan zijn motor, er bij mij er bij puur toeval opzaten, waaronder een zeldzame Jolly Moto uitlaat. Maar niet getreurd voor Jelle, hij heeft op zijn verjaardag de uitlaat van mij gehad om het goed te maken.
Na twee jaar lang rijden door weer en wind (zelfs een keer sneeuw!) en met heel veel lol op de weg gehad te hebben werd het wel tijd om een stapje verder te gaan, op voor het A2 rijbewijs! Wij Jon maar weer eens opbellen of we meer mochten komen lessen, en al snel zaten we er weer.
Het A2 rijbewijs was al een stuk sneller in de broekzak en daar gingen we er vandoor op onze Kawasaki's, twee maal een gpx 600 r uit de jaren 80-90. Al snel ging Jelle over op een wat nieuwer model, de Kawasaki zxr 400, nu was het mijn beurt om jaloers te zijn. Eenmaal terug met het monster gebruikte we ons gebruikelijke "privé" teststrip bij ons achter in de wijk: 1 lange streep van ongeveer een kilometer lang, wat wil je nog meer? Met meer ervaring (en motoren die wel veilig op de snelweg kunnen rijden) zijn we wat stukjes verder gaan rijden en langzaamaan werden we allebei steeds zelfverzekerder op de weg.
Ongeveer 1.5 jaar later kwamen we weer bij een bekende vraag: 'voor welke motor gaan we nu kijken?'. Ik had al vrij snel een Kawasaki zxr750 op het oog. Deze binnengesleept en natuurlijk even getest. Na deze zeer tevreden in de garage gezet te hebben, kwam Jelle niet veel later met het volgende aan: een Aprilia rsv Mille - 2001 model. Toen ik het geluid van die motor voor het eerst hoorde was ik verliefd en stond ik te springen als een klein jongetje. Ik heb marktplaats afgespeurd en ervoor gezorgd dat ik de zxr 750 weer kwijt kon. En uiteindelijk was die daar. Een felrode rsv Mille uit 2001, hoog tijd voor het laatste rijbewijs!
Jelle uiteraard weer snel klaar en had hiermee zijn laatste rijbewijs in de pocket. Even later was het mijn beurt en ik weet nog heel goed, net zoals alle andere keren, hoe gespannen ik was. Maar goed, uiteindelijk is het toch nog gelukt en zitten we beide met ons volle rijbewijs en een dikke motor onder onze kont! En dan te bedenken dat ik dit avontuur bijna niet aan ben gegaan. Ik was als kind al verzot op scooter rijden, ik reed het liefst met mijn vader voorop mee naar school. Door een trauma heb ik echter veel angst gekregen voor scooters en ben toen ook weggebleven van alles wat te maken had met motoren. Jelle zijn enthousiasme voor brommers en motoren heeft ook die enthousiasme weer bij mij in me naar bovengehaald en mij overgehaald om toch op te stappen, te sleutelen, en ontzettend veel lol in deze hobby te hebben! Ik ben ontzettend dankbaar naar hem toe en naar Jon, en natuurlijk Marianne bij het laatste rijbewijs, om dit mogelijk te maken dat we binnenkort maar mooi naar het buitenland kunnen gaan om daar prachtige tochten te gaan rijden!
Mark Hameleers
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2024 (31 examens)
93%
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2023 (109 examens)
95%
Kijk voor het hoge slagingspercentage bij MotoJon op de CBR site.
Iurii is de laatst geslaagde rijder bij MotoJon. Gefeliciteerd!
Jelle en ik zijn al vrienden sinds onze 8ste en verschillen zelf ook maar 3 weken in leeftijd. We zijn sinds die leeftijd ook zo ongeveer onafscheidelijk geweest en we doen bijna alles samen.
Op een dag rond de 16e verjaardag kwam Jelle met het idee van een brommer. Hij had een gave Aprilia rs 50 gezien op Marktplaats (die Jon later heeft overgekocht van hem, als het goed is staat deze dus ook nog ergens) en al niet veel later gingen wij op weg om deze op te halen met de bus van Jelle zijn vader en een aanhangwagen (wat later de traditie is geworden voor elke aankoop van brommer of motor).
Ik weet nog goed dat Jelle en ik de brommer uit de garage haalde en op het pleintje bij hem uren elkaar hebben voortgeduwd om te doen alsof we al aan het brommer rijden waren. Na lang twijfelen en wat zeuren bij mijn moeder en na een grote speurtocht voor een goeie brommer, hadden we allebei toch ons eigen mooie exemplaar. Na ons AM rijbewijs hebben we ons twee jaar lang zeer vermaakt op deze kleine monsters.
Toen werden we 18 en moest er uiteraard een motor komen. Wachten was geen spraken van, het moest meteen. Zo kwamen wij bij Jon aan voor het A1 rijbewijs. Waarbij Jelle meteen zijn rijbewijs had gehaald, maakte ik een ongelooflijk stomme fout en mocht daarom nog een keer terug komen. Ik heb dat dan ook maar meteen de dag erna gedaan (je kan er maar beter vanaf zijn toch?), en die gelukkig wel gehaald.
Jelle en ik hadden onze Aprilia rs 125's al in de garage klaar staan om op de weg te gaan. Jelle is tot op de dag van vandaag nog jaloers op mijn aankoop, omdat alle modificaties die hij zelf heeft gedaan aan zijn motor, er bij mij er bij puur toeval opzaten, waaronder een zeldzame Jolly Moto uitlaat.
Maar niet getreurd voor Jelle, hij heeft op zijn verjaardag de uitlaat van mij gehad om het goed te maken.
Na twee jaar lang rijden door weer en wind (zelfs een keer sneeuw!) en met heel veel lol op de weg gehad te hebben werd het wel tijd om een stapje verder te gaan, op voor het A2 rijbewijs! Wij Jon maar weer eens opbellen of we meer mochten komen lessen, en al snel zaten we er weer.
Het A2 rijbewijs was al een stuk sneller in de broekzak en daar gingen we er vandoor op onze Kawasaki's, twee maal een gpx 600 r uit de jaren 80-90. Al snel ging Jelle over op een wat nieuwer model, de Kawasaki zxr 400, nu was het mijn beurt om jaloers te zijn. Eenmaal terug met het monster gebruikte we ons gebruikelijke "privé" teststrip bij ons achter in de wijk: 1 lange streep van ongeveer een kilometer lang, wat wil je nog meer? Met meer ervaring (en motoren die wel veilig op de snelweg kunnen rijden) zijn we wat stukjes verder gaan rijden en langzaamaan werden we allebei steeds zelfverzekerder op de weg.
Ongeveer 1.5 jaar later kwamen we weer bij een bekende vraag: 'voor welke motor gaan we nu kijken?'. Ik had al vrij snel een Kawasaki zxr750 op het oog. Deze binnengesleept en natuurlijk even getest. Na deze zeer tevreden in de garage gezet te hebben, kwam Jelle niet veel later met het volgende aan: een Aprilia rsv Mille - 2001 model. Toen ik het geluid van die motor voor het eerst hoorde was ik verliefd en stond ik te springen als een klein jongetje. Ik heb marktplaats afgespeurd en ervoor gezorgd dat ik de zxr 750 weer kwijt kon. En uiteindelijk was die daar. Een felrode rsv Mille uit 2001, hoog tijd voor het laatste rijbewijs!
Jelle uiteraard weer snel klaar en had hiermee zijn laatste rijbewijs in de pocket. Even later was het mijn beurt en ik weet nog heel goed, net zoals alle andere keren, hoe gespannen ik was. Maar goed, uiteindelijk is het toch nog gelukt en zitten we beide met ons volle rijbewijs en een dikke motor onder onze kont! En dan te bedenken dat ik dit avontuur bijna niet aan ben gegaan. Ik was als kind al verzot op scooter rijden, ik reed het liefst met mijn vader voorop mee naar school. Door een trauma heb ik echter veel angst gekregen voor scooters en ben toen ook weggebleven van alles wat te maken had met motoren.
Jelle zijn enthousiasme voor brommers en motoren heeft ook die enthousiasme weer bij mij in me naar bovengehaald en mij overgehaald om toch op te stappen, te sleutelen, en ontzettend veel lol in deze hobby te hebben! Ik ben ontzettend dankbaar naar hem toe en naar Jon, en natuurlijk Marianne bij het laatste rijbewijs, om dit mogelijk te maken dat we binnenkort maar mooi naar het buitenland kunnen gaan om daar prachtige tochten te gaan rijden!
Mark Hameleers