Tsja, en dan staat er zo opeens zo’n enorm groot rood gevaarte met de naam Triumph 900 Sprint in je voortuin. Je liefje rent er enthousiast rondjes omheen en smijt met termen als hoog topvermogen dit, 3 cilinder in lijn dat, brede vermogenskromme zus. En je denkt, het zal wel. Totdat je je een keer laat overhalen om achterop de fiets te klimmen, weg te scheuren en dan gaat er een wereld voor je open; je ruikt alles, je hebt een 360 graden view, je voelt de wind en de regen, je rijdt rondjes om de snelste auto’s en je denkt; dit wil ik ook, maar dan niet achterop, maar voorop. Zelf rijden dus. En dat besef komt op het juiste moment, want na het inleveren van mijn fijne Alfa voor een brave Skoda burgerbak moet ik de ‘need for speed’ toch ergens anders vandaan halen. Mijn eega is zo vrij geweest om een proefles bij Jon te regelen en dus ga ik achterop naar de Beresteinseweg voor mijn allereerste kennismaking met de gemotoriseerde tweewieler en ik moet zeggen; het is wel even wennen; Schakelen met je voet, gas geven, koppelen en remmen met je hand; Argh… precies het tegenovergestelde van een auto. Het had even wat tijd nodig om dat te laten indalen. Na een tijdje mag ik op voor mijn pionexamen. Een van de opdrachten is een achtje maken; ik ben zo geconcentreerd dat ik tot groot vermaak van de instructeur er minstens acht achter elkaar maak. Maar ja, dan er zit dan in ieder geval wel een goeie tussen… Door voor het echte examen en ik krijg van Jon zelfs schoonheidstips; je moet je hoofd wel schuin houden als je door de bocht gaat, anders ziet het er echt niet uit… Half november is het dan eindelijk zover; ik mag examen doen en het gaat gesmeerd, de beste man van het CBR geeft mij na afloop een hand en zegt gefeliciteerd. En daar sta ik dan, met mijn motorrijbewijs, maar zonder motor Ja, alleen die rode Triumph van mijn liefje, maar voor mijn gevoel kan je daar alleen maar op als je minstens 2 meter 10 bent. Dus moet ik mijn eigen motor kopen, alleen wat voor een. Geen 4 cilinder, want dat mag niet van Jon. Een 3 cilinder hebben we al, een 1 cilinder klinkt als een afgeragde crossmotor, en dus blijft de 2 cilinder over. Een Duc dan maar, maar dat is toch iets teveel gevraagd van mijn portemonnee. Na lang nadenken, komt het antwoord tot mij als in een droom, waar heb ik nou al die weken tegen aan gekeken, waar gaan al die auto’s haastig voor aan de kant als die fiets eraan komt. De TRX van Jon! Dus heb ik er zelf ook een gekocht, ook zo’n mooie blauwe. Alleen met andere dempers, want één TRX in de straat die enkelglas doet breken is wel genoeg. Supertrots rij ik rond op mijn liefkozend gedoopte ‘Trixie’, totdat een muts mijn prille plezier vergalt en zonder pardon een voorrangsweg oprijdt; ik vol in de remmen en een mooie GP-schuiver is het gevolg. Fiets kapot, maar ergens is het ook niet zo erg, want er groeit inmiddels een kleine motormuis in mijn buik. De hele winter, lente en een deel van de zomer kijk ik met jaloezie naar al die motoren die lekker aan het toeren zijn. Maar na een prachtdochter te hebben gekregen is het in augustus dan eindelijk weer zover, na acht maanden stap ik weer op mijn, inmiddels gerestaureerde, fiets. En na flink wat klotsoksels weet ik het zeker, dit blijf ik voor de rest van mijn leven doen! Met dank aan de lessen van Jon.
Janine Schuinder
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2024 (30 examens)
93%
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2023 (109 examens)
95%
Kijk voor het hoge slagingspercentage bij MotoJon op de CBR site.
Maarten is de laatst geslaagde rijder bij MotoJon. Gefeliciteerd!
Half november is het dan eindelijk zover; ik mag examen doen en het gaat gesmeerd, de beste man van het CBR geeft mij na afloop een hand en zegt gefeliciteerd. En daar sta ik dan, met mijn motorrijbewijs, maar zonder motor Ja, alleen die rode Triumph van mijn liefje, maar voor mijn gevoel kan je daar alleen maar op als je minstens 2 meter 10 bent. Dus moet ik mijn eigen motor kopen, alleen wat voor een. Geen 4 cilinder, want dat mag niet van Jon. Een 3 cilinder hebben we al, een 1 cilinder klinkt als een afgeragde crossmotor, en dus blijft de 2 cilinder over. Een Duc dan maar, maar dat is toch iets teveel gevraagd van mijn portemonnee. Na lang nadenken, komt het antwoord tot mij als in een droom, waar heb ik nou al die weken tegen aan gekeken, waar gaan al die auto’s haastig voor aan de kant als die fiets eraan komt. De TRX van Jon! Dus heb ik er zelf ook een gekocht, ook zo’n mooie blauwe. Alleen met andere dempers, want één TRX in de straat die enkelglas doet breken is wel genoeg. Supertrots rij ik rond op mijn liefkozend gedoopte ‘Trixie’, totdat een muts mijn prille plezier vergalt en zonder pardon een voorrangsweg oprijdt; ik vol in de remmen en een mooie GP-schuiver is het gevolg. Fiets kapot, maar ergens is het ook niet zo erg, want er groeit inmiddels een kleine motormuis in mijn buik. De hele winter, lente en een deel van de zomer kijk ik met jaloezie naar al die motoren die lekker aan het toeren zijn. Maar na een prachtdochter te hebben gekregen is het in augustus dan eindelijk weer zover, na acht maanden stap ik weer op mijn, inmiddels gerestaureerde, fiets. En na flink wat klotsoksels weet ik het zeker, dit blijf ik voor de rest van mijn leven doen! Met dank aan de lessen van Jon.
Janine Schuinder