Vroeger als klein meisje van een jaar of 8, zat ik al bij mijn vader op de motor. Ik achterop, mijn zusje of broertje voorop met de benen over het stuur heen en aan elke kant van de koplamp een been… Als ik erover nadenk… Hilarisch! Maar natuurlijk niet echt verantwoord ;-)
In de jaren die volgde, heb ik niet meer achterop de motor gezeten. Tot vorig jaar... Een goede vriend van me heeft een motor en vorig jaar zijn wij in april samen gaan toeren. Op dat moment wist ik het: IK WIL OOK MIJN MOTORRIJBEWIJS! Toen was ik nog bezig met een andere opleiding, de vervolgopleiding tot IC verpleegkundige, en al met al zou dat een beetje teveel zijn geworden.
Dit jaar zijn we opnieuw samen gaan toeren. Ik wilde graag al het een en ander van de motor weten voordat ik zou bellen om te gaan lessen. Het liefst had ik al een stukje willen rijden, maar daar was de motor een beetje te zwaar voor, aldus de vriend. Eenmaal terug gekomen kon ik niet meer wachten! Ik was zo enthousiast! Het was rond etenstijd, maar ik dacht: ik wil beginnen, dus ik probeer het gewoon. Toen heb ik Jon gebeld… Mijn eerste les was een feit!
Daar kwam ik dan… 12 juli… Mijn eerste rijles… In mijn zwarte spijkerbroek en op geleende motorlaarzen, met mijn helm in mijn hand. Een jas en de handschoenen heb ik van Jon geleend. De eerste les kon beginnen! Toch wel een beetje zenuwachtig, aangezien ik nog nooit op een motor of schakelbrommer gereden had. Wel had ik jarenlang op een scooter gereden. Dus dat was wel fijn. Wel heel anders dan motorrijden...
Ik had me bedacht dat ik vast wel een kneusje zou zijn die niet op een motor zou kunnen rijden. Maar het tegendeel bleek al die dag… Jon en ik gingen met z’n tweeën naar het parkeerterrein waar geoefend werd. Samen… Op de rode, oude motor… Eenmaal aangekomen vertelde Jon een en ander over de motor. Hierna mocht ik gaan rijden. Ik reed na wat uitleg weg… Zonder de motor te laten afslaan. Wie had dat gedacht?! Nou… Ik niet! Nadat we even geoefend hadden, kwam de regen met bakken uit de hemel. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. Ik was enorm gemotiveerd en Jon… Tja… Daar hoef ik vast niets over te zeggen ;-) De mensen die hem kennen weten dat hij het liefst met motoren bezig is, daarover praat of aan het rijden is. Weer of geen weer… Uiteindelijk doorweekt, zijn we toch maar even gaan schuilen.
De eerste lessen hebben plaats gevonden op de parkeerplaats. Maar al gauw (de 3e of 4e les) zijn we de weg op gegaan. Toch wel een beetje zenuwachtig, maar het ging hartstikke goed! Jon is een ontzettend rustige man. Hij geeft hele fijne begeleiding en zorgt dat je je op je gemak voelt. In het begin dacht ik dat ik het nooit zou leren. Dan kreeg ik weer te horen dat ik ‘niet zo moest zeuren’. En kijk nu…
De weken die daarop volgden, heb ik zowel op het parkeerterrein gereden om te oefenen voor mijn AVB en daarnaast ook aan het verkeer deelgenomen. Dat was erg fijn.
En op 1 september was het zover… Mijn eerste examen… Spannend! Maar Jon vond het helemaal niet spannend. Telkens kreeg ik weer te horen: ‘ik ga geen examen doen als iemand er niet klaar voor is…’. Daar vertrouwde ik op! En ja hoor… Geslaagd! Drie dagen later had ik mijn theorie examen gepland.
Mijn laatste examen stond gepland voor 25 september. De avond van tevoren nog met zijn tweetjes een rondje gereden. Heel fijn! De dag van het examen ook nog een lesje gedaan… Een echte aanrader! Ik was ontzettend rustig. Die dag was ik helemaal niet zenuwachtig. Dat kwam echt door Jon. Samen nog even een bakkie gedaan bij het benzinestation voordat we naar het CBR reden. Hij verteld precies wat je te wachten staat… Gewoon rijden zoals je altijd doet. Dan zei hij: ‘ het zou toch raar zijn als je na je examen ineens anders zou gaan rijden?!’ en daarachteraan: ‘ Examen… Zo noemen we het, maar eigenlijk is het niets anders dan dat je nu al doet. In al je lessen heb ik al een examen afgenomen en gekeken of je kon rijden. Dit is nu eenmaal iets wat we moeten doen. Je examen heb je eigenlijk al gehad’.
Jon noemde de examinator altijd een broer van een andere moeder. Hij en de examinator dachten hetzelfde, zijn allemaal motorliefhebbers en willen er alles aan doen om jou te laten slagen. En zo geschiedde. Na mijn rondje, wat overigens een heerlijk rondje was, kreeg ik een hand. GESLAAGD!
Afgelopen week heb ik mijn rijbewijs mogen ophalen… En nu kan het echte motorrijden gaan beginnen. Ik ga Jon nog missen in mijn oor!
Jon, ontzettend bedankt voor alles! Voor je wijsheid, je rustige uitleg, je strenge woorden wanneer dat nodig was (denk aan de vrachtwagen… ;-)), je gezellige uitspraken, je interesse en adviezen na het slagen voor mijn rijbewijs. Ik ben blij dat ik bij jou ben komen lessen! Ik zal ze zeker gaan missen. Maar… Waarschijnlijk zie je me straks weer terug als je cursist om een rondje met je over het circuit te rijden!
Nu op zoek naar een motor… Ben benieuwd naar waar ik mee thuis ga komen. Keep you posted!
Mirjam van de Wetering
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2024 (31 examens)
93%
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2023 (109 examens)
95%
Kijk voor het hoge slagingspercentage bij MotoJon op de CBR site.
Iurii is de laatst geslaagde rijder bij MotoJon. Gefeliciteerd!
In de jaren die volgde, heb ik niet meer achterop de motor gezeten. Tot vorig jaar... Een goede vriend van me heeft een motor en vorig jaar zijn wij in april samen gaan toeren. Op dat moment wist ik het: IK WIL OOK MIJN MOTORRIJBEWIJS! Toen was ik nog bezig met een andere opleiding, de vervolgopleiding tot IC verpleegkundige, en al met al zou dat een beetje teveel zijn geworden.
Dit jaar zijn we opnieuw samen gaan toeren. Ik wilde graag al het een en ander van de motor weten voordat ik zou bellen om te gaan lessen. Het liefst had ik al een stukje willen rijden, maar daar was de motor een beetje te zwaar voor, aldus de vriend. Eenmaal terug gekomen kon ik niet meer wachten! Ik was zo enthousiast! Het was rond etenstijd, maar ik dacht: ik wil beginnen, dus ik probeer het gewoon. Toen heb ik Jon gebeld… Mijn eerste les was een feit!
Daar kwam ik dan… 12 juli… Mijn eerste rijles… In mijn zwarte spijkerbroek en op geleende motorlaarzen, met mijn helm in mijn hand. Een jas en de handschoenen heb ik van Jon geleend. De eerste les kon beginnen! Toch wel een beetje zenuwachtig, aangezien ik nog nooit op een motor of schakelbrommer gereden had. Wel had ik jarenlang op een scooter gereden. Dus dat was wel fijn. Wel heel anders dan motorrijden...
Ik had me bedacht dat ik vast wel een kneusje zou zijn die niet op een motor zou kunnen rijden. Maar het tegendeel bleek al die dag… Jon en ik gingen met z’n tweeën naar het parkeerterrein waar geoefend werd. Samen… Op de rode, oude motor… Eenmaal aangekomen vertelde Jon een en ander over de motor. Hierna mocht ik gaan rijden. Ik reed na wat uitleg weg… Zonder de motor te laten afslaan. Wie had dat gedacht?! Nou… Ik niet!
Nadat we even geoefend hadden, kwam de regen met bakken uit de hemel. Maar we lieten ons niet uit het veld slaan. Ik was enorm gemotiveerd en Jon… Tja… Daar hoef ik vast niets over te zeggen ;-) De mensen die hem kennen weten dat hij het liefst met motoren bezig is, daarover praat of aan het rijden is. Weer of geen weer… Uiteindelijk doorweekt, zijn we toch maar even gaan schuilen.
De eerste lessen hebben plaats gevonden op de parkeerplaats. Maar al gauw (de 3e of 4e les) zijn we de weg op gegaan. Toch wel een beetje zenuwachtig, maar het ging hartstikke goed! Jon is een ontzettend rustige man. Hij geeft hele fijne begeleiding en zorgt dat je je op je gemak voelt. In het begin dacht ik dat ik het nooit zou leren. Dan kreeg ik weer te horen dat ik ‘niet zo moest zeuren’. En kijk nu…
De weken die daarop volgden, heb ik zowel op het parkeerterrein gereden om te oefenen voor mijn AVB en daarnaast ook aan het verkeer deelgenomen. Dat was erg fijn.
En op 1 september was het zover… Mijn eerste examen… Spannend! Maar Jon vond het helemaal niet spannend. Telkens kreeg ik weer te horen: ‘ik ga geen examen doen als iemand er niet klaar voor is…’. Daar vertrouwde ik op! En ja hoor… Geslaagd! Drie dagen later had ik mijn theorie examen gepland.
Mijn laatste examen stond gepland voor 25 september. De avond van tevoren nog met zijn tweetjes een rondje gereden. Heel fijn! De dag van het examen ook nog een lesje gedaan… Een echte aanrader! Ik was ontzettend rustig. Die dag was ik helemaal niet zenuwachtig. Dat kwam echt door Jon. Samen nog even een bakkie gedaan bij het benzinestation voordat we naar het CBR reden. Hij verteld precies wat je te wachten staat… Gewoon rijden zoals je altijd doet. Dan zei hij: ‘ het zou toch raar zijn als je na je examen ineens anders zou gaan rijden?!’ en daarachteraan: ‘ Examen… Zo noemen we het, maar eigenlijk is het niets anders dan dat je nu al doet. In al je lessen heb ik al een examen afgenomen en gekeken of je kon rijden. Dit is nu eenmaal iets wat we moeten doen. Je examen heb je eigenlijk al gehad’.
Jon noemde de examinator altijd een broer van een andere moeder. Hij en de examinator dachten hetzelfde, zijn allemaal motorliefhebbers en willen er alles aan doen om jou te laten slagen. En zo geschiedde. Na mijn rondje, wat overigens een heerlijk rondje was, kreeg ik een hand. GESLAAGD!
Afgelopen week heb ik mijn rijbewijs mogen ophalen… En nu kan het echte motorrijden gaan beginnen. Ik ga Jon nog missen in mijn oor!
Jon, ontzettend bedankt voor alles! Voor je wijsheid, je rustige uitleg, je strenge woorden wanneer dat nodig was (denk aan de vrachtwagen… ;-)), je gezellige uitspraken, je interesse en adviezen na het slagen voor mijn rijbewijs. Ik ben blij dat ik bij jou ben komen lessen! Ik zal ze zeker gaan missen. Maar… Waarschijnlijk zie je me straks weer terug als je cursist om een rondje met je over het circuit te rijden!
Nu op zoek naar een motor… Ben benieuwd naar waar ik mee thuis ga komen. Keep you posted!
Mirjam van de Wetering