"Vanaf ergens rond m'n 16e wilde ik eigenlijk al graag motor rijden. Mijn vader rijdt eigenlijk zijn gehele leven al motor, vanaf zijn tienerjaren, en heeft voor zover ik weet ook altijd wel íets leuks in de schuur gehad. Zijn voormalige Yamaha Wildstar en Harley Classic en zijn huidige BMW GS 1250 zijn mij het beste bijgebleven. Zelf heb ik een aantal jaren (ook voor woon-werk) aangerommeld met wat scootertjes en daarna heb ik alleen maar met het OV gereisd. Ik had met mezelf afgesproken eerst het autorijbewijs te halen, maar dat idee vond ik doodeng (vraag me niet waarom) en bovendien redde ik alles wel met het OV of de fiets, vertelde ik mijzelf. Voor ik het wist was ik 33 en moesten zowel het auto áls motorrijbewijs nog behaald worden. Schandalig, en achteraf gezien begrijp ik de enorme drempel die ik voor mezelf had neergelegd en over moest ook niet echt meer.
Nadat ik richting eind '23 er eindelijk genoeg van had ben ik gestart met autorijlessen en heb ik mij ook meteen (Moto)Jon opgebeld voor het inschrijven voor motorrijlessen die ik begin '24 zou kunnen starten. Jon vertelde aan de telefoon dat hij heel direct kan zijn en soms een apart gevoel voor humor heeft - een vrij goede beschrijving als je 't mij vraagt, maar ook precies wat ik nodig had.
Dan eindelijk de motorrijlessen! In Februari op de XJ6 met Jon een aantal keer naar de parkeerplaats gegaan om daar, in wat euhh... nattere omstandigheden, kennis te maken met de basis van het motorrijden. Gelukkig ging dit naar mijn gevoel vrij goed, al duurde het even voor ik wat vertrouwen kreeg in zowel mijzelf als de motor. De basics redelijk snel onder de knie, maar het was allemaal net even wat terughoudend en stijfjes allemaal. ''...maar het is allemaal wat stijf hoor. Meer doen met die heupen!" hoor ik Jon nog zo zeggen. In de tussentijd halverwege Maart ook mijn autorijbewijs behaald (gelukkig in één keer). Mooi, nu hoefde ik mij alleen nog maar te richten op het motorrijden.
We zijn eind maart naar Leusden gereden en heb ik daar, met hakken over de sloot, het AVB onderdeel gehaald. Het oefenuurtje ervoor ging prima, maar zoals bij mij wel vaker het geval is ga ik soms té voorzichtig doen als ik gestresst raak en laat dat nou nét ervoor zorgen dat de langzame slalom toch echt niet zo lekker ging als tijdens het oefenen en ik eigenlijk weer als een stijve hark op de motor zat. Jon vroeg me na afloop hoe dit zo kwam en benadrukte dat zowel het AVB als AVD examen eigenlijk niet gezien moet worden als toets - "als je het niet kan dan stuur ik je niet hier heen. Het is geen toets, het is geen examen. Je gaat gewoon even laten zien wat je hebt geleerd en dat is het.''. Een hele fijne wat mij betreft.
Met de verkeerslessen die volgden hebben we veel meer geluk gehad met het weer en een aantal hele fijne zonnige ritjes kunnen maken. De eerste paar keer vond ik de verkeerslessen heel spannend, maar het oefenen met mooiere lijnen rijden, het leukere bochtenwerk en in mijn geval voornamelijk níet bang zijn om gas bij te geven om jezelf in een betere en veiligere positie op de weg te brengen (denk invoegen drukkere snelweg) was heel erg tof. Hier begon ik snel veel meer vertrouwen te krijgen in zowel mijzelf als de motor. Jon is uitzonderlijk scherp tijdens de verkeerslessen. En ja, hij is vrij direct: als je meerdere malen dezelfde slordige fouten maakt zal je dit zeker horen en daar gaat geen suikerlaagje omheen voor het geserveerd wordt, maar los je een lastige situatie netjes op door middel van wat je geleerd hebt of laat je vooruitgang zien in jouw verbeterpunten? Ook dan krijg je dit zeker te horen.
Ik ben fan van deze stijl; tegen de tijd dat mijn AVD examen er aan zat te komen was ik alsnog bloednerveus, maar niet meer omdat ik dacht dat ik er niet klaar voor was - simpelweg omdat mijn hoofd op die manier werkt. Ik moest vanwege het aangepaste examen (ADHD/ASS stempel op gezondheidsverklaring) wachten tot 19 juni '24 voor ik zou kunnen afrijden, maar eindelijk was die dag daar. Eerst nog even een lekker rondje gereden om op te warmen en daarna richting Eemnes om vanaf het CBR het examen te starten. Het zat echt mee - het weer was goed en de verkeersdrukte viel mee. De rit zelf begon wat pijnlijk - ik zat toch weer net teveel in mijn hoofd waardoor ik op de snelweg op een gegeven moment dacht dat ik tóch de eerstvolgende afslag zou moeten hebben. Van de linkerrijstrook naar de middelste... in een zeer ongunstige positie met te weinig afstand op voor- en achterligger. Ik besefte mijn fout en heb mijzelf na enkele seconden weer teruggebracht op de linkerrijstrook en de langzamere grote wagens voor mij ingehaald en opnieuw een, dit keer wel gunstige, positie ingenomen. Ik baalde enorm van de fout en had even verwacht in mijn oortje ''pak de eerstvolgende afslag maar, we gaan terug naar het CBR'' te horen. Gelukkig kreeg ik de kans om mijn rit af te maken en heb ik over de rest van de rit alleen complimenten ontvangen. Eindelijk! Geslaagd! :D
Ik heb nog geen eigen fiets staan vanwege omstandigheden, maar zeker zodra ik die wel heb kom ik nog een keer een kopje koffie doen - bedankt voor de fijne lessen Jon!"
Groetjes,
Kevin Dorland
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2025 (14 examens)
100%
Slagingspercentage verkeersdeelname in 2024 (100 examens)
94%
Kijk voor het hoge slagingspercentage bij MotoJon op de CBR site.
Maartje is de laatst geslaagde rijder bij MotoJon. Gefeliciteerd!
Zelf heb ik een aantal jaren (ook voor woon-werk) aangerommeld met wat scootertjes en daarna heb ik alleen maar met het OV gereisd. Ik had met mezelf afgesproken eerst het autorijbewijs te halen, maar dat idee vond ik doodeng (vraag me niet waarom) en bovendien redde ik alles wel met het OV of de fiets, vertelde ik mijzelf. Voor ik het wist was ik 33 en moesten zowel het auto áls motorrijbewijs nog behaald worden. Schandalig, en achteraf gezien begrijp ik de enorme drempel die ik voor mezelf had neergelegd en over moest ook niet echt meer.
Nadat ik richting eind '23 er eindelijk genoeg van had ben ik gestart met autorijlessen en heb ik mij ook meteen (Moto)Jon opgebeld voor het inschrijven voor motorrijlessen die ik begin '24 zou kunnen starten. Jon vertelde aan de telefoon dat hij heel direct kan zijn en soms een apart gevoel voor humor heeft - een vrij goede beschrijving als je 't mij vraagt, maar ook precies wat ik nodig had.
Dan eindelijk de motorrijlessen! In Februari op de XJ6 met Jon een aantal keer naar de parkeerplaats gegaan om daar, in wat euhh... nattere omstandigheden, kennis te maken met de basis van het motorrijden. Gelukkig ging dit naar mijn gevoel vrij goed, al duurde het even voor ik wat vertrouwen kreeg in zowel mijzelf als de motor. De basics redelijk snel onder de knie, maar het was allemaal net even wat terughoudend en stijfjes allemaal. ''...maar het is allemaal wat stijf hoor. Meer doen met die heupen!" hoor ik Jon nog zo zeggen. In de tussentijd halverwege Maart ook mijn autorijbewijs behaald (gelukkig in één keer). Mooi, nu hoefde ik mij alleen nog maar te richten op het motorrijden.
We zijn eind maart naar Leusden gereden en heb ik daar, met hakken over de sloot, het AVB onderdeel gehaald. Het oefenuurtje ervoor ging prima, maar zoals bij mij wel vaker het geval is ga ik soms té voorzichtig doen als ik gestresst raak en laat dat nou nét ervoor zorgen dat de langzame slalom toch echt niet zo lekker ging als tijdens het oefenen en ik eigenlijk weer als een stijve hark op de motor zat. Jon vroeg me na afloop hoe dit zo kwam en benadrukte dat zowel het AVB als AVD examen eigenlijk niet gezien moet worden als toets - "als je het niet kan dan stuur ik je niet hier heen. Het is geen toets, het is geen examen. Je gaat gewoon even laten zien wat je hebt geleerd en dat is het.''. Een hele fijne wat mij betreft.
Met de verkeerslessen die volgden hebben we veel meer geluk gehad met het weer en een aantal hele fijne zonnige ritjes kunnen maken. De eerste paar keer vond ik de verkeerslessen heel spannend, maar het oefenen met mooiere lijnen rijden, het leukere bochtenwerk en in mijn geval voornamelijk níet bang zijn om gas bij te geven om jezelf in een betere en veiligere positie op de weg te brengen (denk invoegen drukkere snelweg) was heel erg tof. Hier begon ik snel veel meer vertrouwen te krijgen in zowel mijzelf als de motor.
Jon is uitzonderlijk scherp tijdens de verkeerslessen. En ja, hij is vrij direct: als je meerdere malen dezelfde slordige fouten maakt zal je dit zeker horen en daar gaat geen suikerlaagje omheen voor het geserveerd wordt, maar los je een lastige situatie netjes op door middel van wat je geleerd hebt of laat je vooruitgang zien in jouw verbeterpunten? Ook dan krijg je dit zeker te horen.
Ik ben fan van deze stijl; tegen de tijd dat mijn AVD examen er aan zat te komen was ik alsnog bloednerveus, maar niet meer omdat ik dacht dat ik er niet klaar voor was - simpelweg omdat mijn hoofd op die manier werkt.
Ik moest vanwege het aangepaste examen (ADHD/ASS stempel op gezondheidsverklaring) wachten tot 19 juni '24 voor ik zou kunnen afrijden, maar eindelijk was die dag daar. Eerst nog even een lekker rondje gereden om op te warmen en daarna richting Eemnes om vanaf het CBR het examen te starten. Het zat echt mee - het weer was goed en de verkeersdrukte viel mee. De rit zelf begon wat pijnlijk - ik zat toch weer net teveel in mijn hoofd waardoor ik op de snelweg op een gegeven moment dacht dat ik tóch de eerstvolgende afslag zou moeten hebben. Van de linkerrijstrook naar de middelste... in een zeer ongunstige positie met te weinig afstand op voor- en achterligger. Ik besefte mijn fout en heb mijzelf na enkele seconden weer teruggebracht op de linkerrijstrook en de langzamere grote wagens voor mij ingehaald en opnieuw een, dit keer wel gunstige, positie ingenomen. Ik baalde enorm van de fout en had even verwacht in mijn oortje ''pak de eerstvolgende afslag maar, we gaan terug naar het CBR'' te horen. Gelukkig kreeg ik de kans om mijn rit af te maken en heb ik over de rest van de rit alleen complimenten ontvangen. Eindelijk! Geslaagd! :D
Ik heb nog geen eigen fiets staan vanwege omstandigheden, maar zeker zodra ik die wel heb kom ik nog een keer een kopje koffie doen - bedankt voor de fijne lessen Jon!"
Groetjes,
Kevin Dorland