Astrid (uit Hilversum) is geslaagd bij MotoJon Motorrijles!
Astrid, één van de weinige dames die heetf afgereden op de TDM. Daar reed je ook zó op weg! De meeste mensen leren motorrijden door veel te oefenen en ervaring op te doen, maar jij hebt van nature enorm veel aanleg. Dus we hadden niet zoveel lessen nodig. 12 in totaal!
Jon
Jon
Telefoongesprek
Ik: ‘ik wil graag mijn motorrijbewijs halen.’
Jon: ‘dat is verstandig, (…) wanneer wil je langskomen?’
Ik: ‘wanneer kan ik langskomen?’
12 maart 2010. Twee dagen later werd ik bij Jon verwacht. Ik kwam aanzetten met een blauwe skibroek, laarzen twee maten te groot van mijn vader en ik kreeg een jas van Jon.
Ik mocht bij Jon achterop en reden we samen met een andere leerling richting een parkeerplaats waar de bijzondere verrichtingen geoefend worden.
Op de parkeerplaats aangekomen stelde Jon mij een aantal vragen; wat weet je van motoren, heb je al eens eerder motor gereden en ga jij maar op die motor zitten zoals jij denkt dat je goed zit. Ook vertelde hij hierbij dat hij af en toe misschien een beetje naar zou over komen maar dat hij dat niet zo bedoeld en dat dat hem ook pijn doet als hij dat wel moet zijn.
Afijn, nadat ik duidelijk wist waar de remmen, gas en koppeling zaten mocht ik langzaam wegrijden. Jon naast me liep de eerste meters mee. Ik mocht het bochtje om en weer terug. Ik mocht schakelen naar de tweede versnelling. Jon zag dat het goed bij me ging en ik mocht zelfs naar de derde versnelling. Als een kind zo blij reed ik elke keer hetzelfde rondje.
Inmiddels was de andere leerling bezig met de snelle slalom. Ik vroeg aan Jon of ik dat ook mocht doen. Zijn antwoord daarop was, probeer het maar.
Ik heb een paar keer de snelle slalom gedaan en Jon riep wenkte mij dat ik naar hem toe moest komen: ‘Weet je wat je aan het doen bent?’ Na een negatief antwoord van mij, vertelde hij dat ik goed aan het afschuinen was. Ik had nog nooit van die term gehoord en Jon heeft het mij uitgelegd dat dat alleen maar goed was. Na anderhalf uur rondjes rijden, lange slalom, korte slalom, stopoefeningen reed ik weer achterop mee terug naar de garage van Jon.
Daar vroeg hij mij wat ik zaterdag, maandag en donderdag te doen had. Ik had nog niks in mijn planning staan en voor ik het wist had ik een afspraak staan om donderdag mijn bijzondere verrichtingen examen te gaan doen in Utrecht.
De volgende les (die zaterdag dus) mocht ik zelf naar de parkeerplaats toe rijden en heb ik alles gedaan wat ik met de bijzondere verrichtingen zou moeten kunnen. Jon heeft mij uitgelegd waar de examinatoren op letten en wat er wel goed gaat en wat er ook fout gaat. Op maandag is dat nogmaals herhaald en op donderdag reed ik zelf met twee andere leerlingen en Jon naar Utrecht voor het examen.
18 maart 2010. De twee andere leerlingen waren voor mij dus ik kon zien waar er op gelet werd en hoe zij het examen gedaan hebben.
Toen was het mijn beurt, eerst de ontwijkingmanoeuvre, dan de precisiestop, noodstop, lange slalom, korte slalom, lopen met de motor en als laatste wegrijden uit het parkeervak. En wat gaat er twee keer fout? Juist het wegrijden uit het parkeervak. Één keer sloeg de motor af en de tweede keer rijd ik een pionnetje omver en rijd ik de examinator bijna aan. Maar toch heb ik het examen gehaald.
Ik was helemaal blij en ben daarna gelijk verder gegaan met lessen met deelnemen aan het verkeer; de weg op. Met de bijzondere verrichtingen reed ik op de Kawasaki ER5, deze motor is echt prima als lesmotor, maar voor mij zat hij niet helemaal lekker. Ik vond hem voor mij te laag (ik ben dan ook 1,89 m) en mocht ik rijden op de Yamaha TDM 850.
Elke les deed ik samen met een andere leerling. Elke les heeft Jon een ander soort verrichting uitgelegd: hoe je rotondes moet nemen, hoe je moet insturen bij elke bocht, snelweg op en af en belangrijk hoe je moet kijken (wat bij mij niet helemaal geweldig ging).
Tijdens de lessen krijg je een oortje in waardoor Jon tegen je zegt waar je heen moet rijden, hoe je moet kijken wat er wel en niet goed gaat. Soms zat ik zelf nee schuddend op de motor omdat ik wist dat ik weer iets fout had gedaan. Dan was het wachten op een opmerking van Jon; ‘dat deed je niet helemaal netjes’, ‘waarom bleef je nou wachten?’, ‘dat heb ik bijna nog nooit iemand zien doen’, ‘doe dat maar niet, Astrid’.
Na mijn eerste les aan deelnemen verkeer meldde Jon mij dat ik werd ingepland voor afrijden op 3 mei. Ik kreeg lesmateriaal van hem mee voor mijn theorie examen dat ik zelf gepland had op 15 april. Na drie dagen hard leren voor het examen heb ik mijn theorie gehaald.
Nadat ik mijn theorie had gehaald heb ik een dubbele les gepland met Jon. Samen met een andere leerling hebben we drie uur gereden in de regen. Ik had de verkeerde handschoenen aan en ik heb het heel koud gehad, maar het was het zeker waard! Ik voelde me helemaal thuis op de motor en wilde langer en meer rijden.
Zo ging ik een tijdje door met lessen en de datum van afrijden kwam steeds dichterbij.
De laatste twee lessen voor mijn afrijden reed ik alleen met Jon. Zodat hij zich totaal op mij kon concentreren. Echt helemaal top, maar ook weer een stuk enger omdat hij dan alleen nog maar op jou let.
De laatste les was aangebroken en Jon zei nog tegen mij, we gaan even een lekker stukje rijden. Na een kwartier werd ik aan de kant gezet en vertelde hij mij dat hij een lekker stukje wilde gaan rijden maar dat waar ik mee bezig was nergens op sloeg. Ik moest even wakker geschud worden en daarna ging het ook weer veel beter.
3 mei 2010. Op de dag van mijn examen was het koud en nat. Voor het examen begon had ik nog een uurtje les en tegen de tijd dat we aankwamen bij de examinator was ik doorweekt, koud en hartstikke hyper.
De examinator vroeg mij eerst nog wat technische aspecten van de motor op te noemen. Jon heeft mij hiervoor een ezelsbruggetje uitgelegd (de BRAVO-A). Ik mocht wat vertellen over de banden en de olie en de examinator dacht dat ik nooit uitgepraat zou raken. Helemaal toen ik begon over het dry-sump systeem was hij er klaar mee en mocht ik mij helm op doen en wegrijden.
Vanuit de CBR in Bussum ga je meestal rechtsaf en dan weer rechtsaf omdat daar gelijk een lastig kruispunt zit. Mijn examinator vond dat bij mij niet nodig en stuurde me linksaf. Wat ik dus niet zag aankomen.
Voor mijn gevoel duurde het examen heel erg kort, waarschijnlijk ook omdat we op de snelweg de file inreden. Ik dacht nog bij mezelf, ik ben een motorbestuurder ik ga er lekker tussendoor. Helaas werd dat afgewezen door de examinator en moest ik weer invoegen, maar dat ging ook helemaal lekker; voor een vrachtwagen en ze waren het zicht op mij kwijt. Ik moest afslag Bussum nemen en gelijk weer terug rijden naar het CBR in Bussum. Dit was het dan, dacht ik, ik heb het niet gehaald. Inmiddels weer met bevroren vingers de helm afgezet en naar binnen gelopen waar de examinator mij een hand gaf en me feliciteerde. Ik was geslaagd voor mijn motorrijbewijs!
Achter Jon aan ben ik teruggereden naar Hilversum en heb ik Jon drie keer geknuffeld en hem bedankt voor het goede lesgeven, wat dat kan hij!
Jon rijdt tijdens de lessen zelf ook altijd op de motor. Maakt hem niet uit of het regent, al komt het met bakken uit de hemel vallen, Jon rijdt wel door!
Nadat ik mijn rijbewijs heb gehaald ben een dag later naar het gemeentehuis gegaan en heb hem versneld aangevraagd. Twee dagen later kon ik hem ophalen en ben ik gelijk een testrit gaan maken om de motor die mij interesseert: de Yamaha YZF 600R Thundercat.
8 mei 2010. Helemaal enthousiast na mijn testrit heb ik hem vandaag gekocht en mag ik hem volgende week ophalen.
Al met al, ben ik dan precies twee maanden bezig geweest van eerste motorrijles tot eigen motor in bezit.
Jon, echt super bedankt, je hebt me goed uitgelegd hoe ik moet rijden, hebt me geholpen met aankoop van de motor, je zegt het altijd als het wel lekker ging en niet lekker ging, je vroeg er altijd naar hoe ik heb gereden die les, je bent eerlijk, betrouwbaar en je hebt mij erg goed geholpen om mij zeker te voelen op de motor.
Astrid Westerveld